ΙΟΥΛΙΟΣ – ΜΗΝΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΡΚΩΜΑ

Τα σαρκώματα είναι μια σπάνια ομάδα καρκίνων στην οποία σχηματίζονται κακοήθη κύτταρα στα οστά ή στα μαλακά μόρια (ιστούς) του σώματος (χόνδρους, λίπος, μυς, αιμοφόρα αγγεία, τένοντες, νεύρα και γύρω από τις αρθρώσεις).

Ο καρκίνος των οστών διαγιγνώσκεται συχνότερα στους εφήβους, ενώ οι καρκίνοι των μαλακών μορίων συνήθως επηρεάζουν άτομα ηλικίας >55 ετών.

Γνωρίζετε ότι…

1) Το ποσοστό πενταετούς επιβίωσης για τα σαρκώματα αγγίζει το 70%.

2) Επειδή τα σαρκώματα είναι δύσκολο να διακριθούν από άλλους καρκίνους όταν εντοπίζονται εντός οργάνων, η συχνότητά τους πιθανώς υποτιμάται.

3) Επειδή η νόσος ξεκινά συχνά βαθιά μέσα στο σώμα, μπορεί να μην είναι αισθητή μέχρι να εμφανιστεί ένα μεγάλο εξόγκωμα — και σε αυτό το σημείο ο καρκίνος μπορεί να είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί.

4) Η ύπαρξη ορισμένων κληρονομούμενων διαταραχών μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για σαρκώματα, πχ. το σύνδρομο Li-Fraumeni, το οποίο σχετίζεται με μεταλλάξεις στο γονίδιο TP53, η νόσος του Von Recklinghausen (νευροϊνωμάτωση), η οποία σχετίζεται με μεταλλάξεις στο γονίδιο NF1 κ.α.

5) Άλλοι παράγοντες κινδύνου για σαρκώματα περιλαμβάνουν προηγούμενη θεραπεία με ακτινοθεραπεία για ορισμένους καρκίνους, έκθεση σε ορισμένες χημικές ουσίες, όπως το διοξείδιο του θορίου, το χλωριούχο βινύλιο ή το αρσενικό, θεραπεία με αντικαρκινικά φάρμακα που ονομάζονται αλκυλιωτικοί παράγοντες κ.α.

Διάγνωση

Αν και πολλά από τα εξογκώματα που έχουμε στο σώμα είναι καλοήθη, θα πρέπει να τα εξετάσει γιατρός, ιδιαίτερα εάν επιμένουν ή μεγαλώνουν σε μέγεθος.

Ο μόνος αξιόπιστος τρόπος για να προσδιοριστεί εάν ένας όγκος είναι καλοήθης ή κακοήθης είναι μέσω της βιοψίας.

• Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, ένας γιατρός χρησιμοποιεί μια ειδική βελόνα για να αφαιρέσει ένα δείγμα ιστού από τον όγκο και ένας παθολογοανατόμος εξετάζει τον ιστό στο μικροσκόπιο.

• Εάν υπάρχει καρκίνος, ο παθολογοανατόμος μπορεί συνήθως να προσδιορίσει τον τύπο του καρκίνου και τα επιμέρους χαρακτηριστικά του. Πολλές φορές, ωστόσο, είναι δύσκολο να προσδιοριστεί με ακρίβεια ο τύπος του σαρκώματος. Αλλοιώσεις στο DNA, που ονομάζονται αναδιατάξεις, απαντώνται περίπου στο 20-30% των σαρκωμάτων και η ανίχνευσή τους μπορεί να είναι χρήσιμη για τη διάγνωση, την υποταξινόμηση της νόσου και τον καθορισμό της θεραπείας. Μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας σε περίπτωση που πάσχετε από σάρκωμα και σας έχουν συστήσει έλεγχο αναδιατάξεων.

Θεραπεία

Γενικά, η θεραπεία για τα σαρκώματα εξαρτάται από το στάδιο της νόσου. Αδρά, η σταδιοποίηση βασίζεται στο μέγεθος του όγκου και στο εάν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες ή σε άλλα μέρη του σώματος (μετάσταση).

• Η χειρουργική αφαίρεση είναι η πιο κοινή θεραπεία για τα σαρκώματα. Εάν είναι δυνατόν, ο γιατρός μπορεί να αφαιρέσει τον όγκο και ένα ασφαλές περιθώριο του υγιούς ιστού γύρω του.

• Η ακτινοθεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε πριν από τη χειρουργική επέμβαση για τη συρρίκνωση του όγκου, είτε μετά την επέμβαση για να σκοτωθούν τυχόν υπολειπόμενα καρκινικά κύτταρα.

• Η χημειοθεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ακτινοθεραπεία επίσης είτε πριν είτε μετά την επέμβαση.

Σαφώς, διεξάγονται συνεχώς κλινικές μελέτες με την ελπίδα να βρεθούν νέες, πιο αποτελεσματικές θεραπείες για τα σαρκώματα και καλύτεροι τρόποι χρήσης των τρεχουσών θεραπειών.

Πρόληψη

Δυστυχώς, δεν υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε για να προλάβουμε την ανάπτυξη σαρκώματος, πέρα από το να αποφεύγουμε την έκθεση σε χημικούς παράγοντες, όποτε και αν αυτό είναι εφικτό. Παρόλα αυτά, είναι σημαντική η αυτοεξέταση και η λήψη συμβουλής γιατρού, για όποιο ύποπτο εξόγκωμα παρατηρούμε στο σώμα μας.

Δεδομένου ότι το σάρκωμα είναι ένας σπάνιος καρκίνος, πολλοί άνθρωποι δεν είναι εξοικειωμένοι με τη νόσο. Αυτόν τον Ιούλιο, αφιερώστε λίγο χρόνο και διαδώστε την ευαισθητοποίηση για το σάρκωμα μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Μπορείτε ασφαλώς να μοιραστείτε ελεύθερα το παρόν post.

Γαρυφαλιά Καρπόνη, MSc, PhD

Μοριακή Βιολόγος-Γενετίστρια

Επιστημονικά υπεύθυνη Τμήματος Μοριακής Διαγνωστικής